Karuzela Karuzela Karuzela
Zdjęcie wydarzenia

Rok 2020 obfitował w rocznicę ślubów naszych parafian.

1) Roman i Maria Bazan 50. rocznica ślubu

2) Jan i Maria Barczak 50. rocznica ślubu

3) Lech i Zofia Białowąs 50. rocznica ślubu

4) Tadeusz i Danuta Rusznica 50. rocznica ślubu

5) Stanisław i Maria Furman 50. rocznica ślubu

6) Stanisław i Maria Węglowscy 45. rocznica ślubu

7) Bronisław i Danuta Cząba 45. rocznica ślubu

8) Eugeniusz i Maria Jucha 45. rocznica ślubu

9) Jan i Krystyna Ślęzak 40. rocznica ślubu

10) Stanisław i Maria Ślęzak 40. rocznica ślubu

11) Stanisław i Irena Magazynowscy 40. rocznica ślubu

12) Stanisław i Krystyna Krzyśko 40. rocznica ślubu

13) Kazimierz i Krystyna Barczak 40. rocznica ślubu

14) Wiesław i Maria Poźniak 35. rocznica ślubu

15) Wiesław i Krystyna Jodłowscy 35. rocznica ślubu

16) Wiesław i Dorota Zięba 35. rocznica ślubu

17) Stanisław i Ewa Rak 35. rocznica ślubu

18) Wiesław i Łucja Migut 35. rocznica ślubu

19) Janusz i Lucjana Wepsięć 35. rocznica ślubu

20) Jan i Krystyna Sołtys 35. rocznica ślubu

21) Kazimierz i Bożen Łyczko 30. rocznica ślubu

22) Roman i Krystyna Bereś 30. rocznica ślubu

23) Roman i Halina Cach 30. rocznica ślubu

24) Roman i Iwona Barczak 25. rocznica ślubu

25) Janusz i Teresa Kus 25. rocznica ślubu

26) Krzysztof i Krystyna Świątek 20. rocznica ślubu

27) Stanisław i Maria Furman 20. rocznica ślubu

28) Paweł i Magdalena Pado 10. rocznica ślubu

29) Sławomir i Barbara Kata 10. rocznica ślubu

30) Marek i Mirosława Beskur 10. rocznica ślubu

Wszystkim P.T. Jubilatom życzymy błogosławieństwa Bożego i opieki Matki Bożej na dalsze lata wspólnego życia.

Zobacz galerię
Zdjęcie wydarzenia

Śluby kościelne w naszej parafii zawarte w roku 2020.

1) Marczydło Piotr i Magdalena Bielecka

2) Paściak Krzysztof i Kłeczek Sylwia

3) Rębisz Piotr i Markowska Patrycja

4) Cach Stanisław i Cach Barbara

5) Grzesik Maksymilian i Bielecka Dominika

6) Woźniak Dawid i Zacios Katarzyna

7) Micał Michał i Migut Anna

8) Chudzik Przemysław i Kamińska Karolina

9) Zięba Łukasz i Kwarta Ewa

10) Kotula Michał i Tarnowska Patrycja

Śluby kościelne osób z naszej parafii zawarte w roku 2020 poza parafią

1) Krztoń Łukasz i Paśko Patrycja

2) Klein Jakub i Bełz Magdalena

3) Kuś Damian i Cach Angelika

4) Piwoński Mateusz i Kantorowska Barbara

Zobacz galerię
Zdjęcie wydarzenia

Chrzest: 25 osób.

I Komunia Święta: 28 osób.

Bierzmowanie: 21 osób.

Ślub: 14 par (w tym poza parafią - 4 pary)

Pogrzeb: 21 osób.

Ilość rozdanych Komunii św.: ok. 46 000.

Zdjęcie wydarzenia

Umiłowani Bracia i Siostry!

1. Wraz z pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny. Minione dwanaście miesięcy były czasem, w którym próbowaliśmy odkrywać i pogłębiać wiarę ‎ w tajemnicę Eucharystii. W obecnym roku, kontynuując program duszpasterski, nasza uwaga kieruje się na celebrację, w której dokonuje się Eucharystia. Z tej okazji pragnę skierować do was pasterskie słowo. Przyjmijcie je, proszę, w waszych domach i wszędzie tam, gdzie, ‎ z powodów solidarności społecznej i bezpieczeństwa, przeżywacie Dzień Pański.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus wielokrotnie zwraca uwagę na postawę czuwania. Jeśli jednak głębiej odczytamy kontekst Jezusowego nalegania, odkryjemy że potrzeba czuwania ma konkretny powód: to nieobecność pana domu. Mówiąc o czuwaniu, Jezus rysuje przed oczami uczniów obraz człowieka, który udał się w podróż, zostawił swój dom i polecił sługom, aby troszczyli się i dbali o niego. Pan dodaje jednak, że wyjazd gospodarza nie jest definitywny: on powróci! Czuwanie jest więc postawą, która łączy pamięć o tym, który wyjechał, tęsknotę oraz nadzieję na ponowne spotkanie.

2. Czas, który przeżywamy pozwala nam bardzo namacalnie, nieraz w sposób dramatyczny, odczuć to, o czym mówi dzisiejsza Ewangelia. Doświadczenie pustki i tęsknoty dotykały nas w ostatnich miesiącach na wielu płaszczyznach naszego życia. W najbardziej codziennym wymiarze zmagaliśmy się z brakiem obecności obok nas naszych bliskich. ‎ W czasie narodowej kwarantanny, a potem dystansu społecznego, nieobecność drogich nam osób powodowała ból serca i uświadamiała nam jak wielkim skarbem są międzyludzkie relacje.

Uczucia tęsknoty i bólu rodziły się w serach wielu z nas, kiedy doświadczaliśmy braku obecności Eucharystii, szczególnie podczas Świąt Wielkanocnych. Znakiem i symbolem tego doświadczenia pustki był Plac św. Piotra podczas modlitwy o ustanie pandemii w marcu tego roku. Tam, gdzie zawsze był tłum, tym razem było pusto, a przy padającym deszczu papież ‎ w modlitwie mówił: „Na naszych placach, ulicach i miastach zebrały się gęste ciemności; ogarnęły nasze życie, wypełniając wszystko ogłuszającą ciszą i posępną pustką, która paraliżuje wszystko na swej drodze. Czuje się je w powietrzu, dostrzega w gestach, mówią o tym spojrzenia. Przestraszyliśmy się i zagubiliśmy” (Franciszek, Plac św. Piotra, 27 marca 2020 r.).

Czas pandemii, zarówno jej wiosennego wybuchu jak i jesiennej drugiej fali to trudne doświadczenie: choroba i śmierć wielu naszych znajomych i bliskich; kryzysy wielu branż na rynku, a co za tym idzie niepewność zatrudnienia i płynności finansowej w rodzinach; trud zdalnego nauczania obciążający zarówno rodziców jak i nauczycieli; wiele obaw i napięć ‎ w rodzinach i w społeczeństwie. To wszystko sprawiło, że mogliśmy się poczuć zagubieni ‎ i osamotnieni. Życie nagle okazało się bardzo kruche, a to co do tej pory wydawało się stabilne i pewne, zostało zachwiane. W tym wszystkim mogłoby się wydawać, że Bóg niczym gospodarz z dzisiejszej Ewangelii wyjechał w daleką podróż, zostawiając nas samych.

3. W tym dramatycznym kontekście Jezusowe słowo otwiera jednak horyzont nadziei. Chrystus z mocą mówi dziś do każdego z nas: „Uważajcie! Czuwajcie!” (Mk 13, 33). To wezwanie Jezusa ukazuje nową perspektywę. Jego słowo staje się płomieniem światła pośród listopadowych ciemności tego świata. Jest to słowo, które mówi nam, że Bóg chce nas spotkać. On chce wejść w takie doświadczenie, jakie nosimy w sercu, pośrodku pandemii. Jezus wzywa nas do uwagi i czuwania, bo wie jak bardzo potrzebujemy Jego obecności, a jak łatwo możemy Go przegapić i z Nim się rozminąć. Potrzebujemy więc czuwać, aby spotkać Tego, który chce przezwyciężyć naszą samotność i nasze zagubienie. Oto zbliża się Ten, o którym prorok Izajasz mówi: „Panie, Tyś naszym Ojcem, odkupiciel nasz to Twoje imię odwieczne” (Iz 63, 16b).

Wiara w czułe ojcostwo Boga podpowiada nam, aby naszymi uczynić słowa proroka ‎ i ze skruchą oraz ufnością wołać: „Skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy” (Iz 64, 6-7). Nawet jeśli ufaliśmy sobie, nawet jeśli wierzyliśmy, że zawsze będziemy zdrowi w chorym świecie (por. Franciszek, 27 marca 2020 r.), to dziś, u początku nowego roku liturgicznego chcemy uchwycić się boskiej nadziei: chcemy zwrócić się ku Bogu, który jest naszym Ojcem. To Ojciec, który o nas nie zapomniał!

4. Rozpoczynający się rok duszpasterski zaprasza nas, abyśmy w świetle czułej miłości Ojca zrobili kolejny krok w naszym uczeniu się Eucharystii. Tegoroczne hasło: „Zgromadzeni na świętej wieczerzy” podpowiada nam, aby pamiętając o naszej tęsknocie za Panem w komunii świętej, uświadomić sobie, że Eucharystia to nie tylko ja i Jezus. Eucharystia dokonuje się zawsze w zgromadzeniu, we wspólnocie. Jezus, który przychodzi w czasie Mszy świętej jednoczy nas nie tylko z Sobą, ale także z naszymi braćmi i siostrami.

Kiedy zbieramy się w kościele, nie tworzymy jedynie grupy ludzi, którzy przychodzą na daną godzinę, aby uczestniczyć we Mszy świętej. Wspólnota, która gromadzi się na Eucharystii jest przede wszystkim znakiem wiary i owocem działania Boga, który gromadzi swoje dzieci. Kiedy więc w świątyni widzimy naszych znajomych, sąsiadów, a może i osoby znane jedynie z widzenia, możemy ze zdumieniem odkrywać, że Bóg dzisiaj działa w świecie, gromadząc swoje rozproszone dzieci w jedno (por. J 11, 52). On dzisiaj znajduje wiarę ‎ w sercach tych, którzy gromadzą się na Eucharystii.

Zgromadzenie liturgiczne, które celebruje Ucztę Eucharystyczną, jest także znakiem miłości. Taka wspólnota to znak ludu Bożego, który potrafi zatrzymać się, świętować ‎ i ucztować z Bogiem. Ten wymiar bycia razem na Mszy świętej, który podkreślają wspólne śpiewy, wspólne postawy, wzajemna życzliwość jest świadectwem miłości i jedności w świecie pełnym podziałów. To znak miłości i jedności, której źródłem jest sam Bóg.

Wspólnota zebrana na Eucharystii jest w końcu znakiem nadziei. Pięknie jest odkrywać w takiej wspólnocie prorocki znak, który zapowiada ostateczne zgromadzenie wszystkich ludzi w królestwie niebieskim, na uczcie Baranka, jak to pięknie przedstawia Księga Apokalipsy (por. Ap 19, 9). Prawdziwe życie, nawet więcej pełnia życia wiąże się z doświadczeniem wspólnoty, z ostatecznym przezwyciężeniem podziałów, napięć, nieufności (por. Benedykt XVI, Spe salvi, 14-15). W królestwie Ojca nie będzie dystansu społecznego, a Bóg z czułością otrze wszelką łzę, pokona śmierć, smutek i wszelki trud (por. Ap 21, 3-4). Eucharystia przeżywana we wspólnocie już tutaj na ziemi daje nam więc przedsmak nieba (por. KL 8) i jest prorockim znakiem nadziei.

5. W kontekście ograniczeń społecznych, które dotykają także naszych zgromadzeń liturgicznych, możemy stwierdzić, że Bóg uczy nas wielkiej wartości, jaką jest wspólnota eucharystyczna w sposób paradoksalny! Uczy nas, pozwalając nam doświadczyć jej braku. Uczy nas, wzbudzając w nas tęsknotę i pragnienie.

Drodzy Bracia i Siostry, jakże ważne jest, aby pielęgnować w sobie to pragnienie wspólnotowego przeżywania Mszy świętej! W czasie, kiedy w duchu odpowiedzialności ‎ i miłości bliźniego, często nie mamy możliwości uczestniczyć w liturgii, chciałbym za świętym Augustynem powtórzyć wszystkim spragnionym Eucharystii: „to właśnie twoje pragnienie jest twoją modlitwą” (św. Augustyn, Komentarz do Psalmów). Niech w tym roku to pragnienie poszerza się i kształtuje tak, aby nie było jedynie tęsknotą za osobistym spotkaniem z Jezusem, ale obejmowało także gotowość budowania pięknego znaku wspólnoty eucharystycznej.

Chciałbym was gorąco prosić, abyśmy wszyscy razem w dobie ograniczeń pielęgnowali w sercu te eucharystyczne pragnienia. Jak bowiem pisze papież Franciszek, świadomość ograniczeń nie tyle jest zagrożeniem, ile staje się okazją aby marzyć i tworzyć wspólny projekt przyszłości (Franciszek, Fratelli tutti , 150).

6. Miejmy więc odwagę marzyć o Eucharystii, która pięknem i prostotą celebracji będzie objawiała piękno i miłość samego Boga, fascynując młodych ludzi i pobudzając ich do oddania się na służbę ludowi Bożemu.

Miejmy odwagę marzyć o zgromadzeniu liturgicznym, które z wiarą będzie uczestniczyć w Eucharystii, czerpiąc z niej miłość czułą i otwartą; miłość delikatną ‎ i odpowiedzialną; miłość konkretną, która dotyka serc i wzajemnych relacji.

Miejmy odwagę marzyć o Eucharystii, której moc nie będzie zamknięta jedynie ‎ w kościele, ale będzie przekraczała mury świątyni i kształtowała nowy styl naszego życia, budując kulturę spotkania, braterstwa i wzajemnego szacunku.

Drodzy Bracia i Siostry, czas, który przeżywamy jest trudnym doświadczeniem, ale wiara podpowiada nam, że nie jest to czas, który musimy jedynie przeczekać. To czas, w którym Bóg jest obecny i działa: On nas kształtuje i uczy nowego spojrzenia na świat, na nasze życie, na to co ważne. To czas, w którym nie możemy jedynie zamknąć się w tęsknocie za tym co minione i co było nam znane. U progu nowego roku liturgicznego w duchu prawdziwie chrześcijańskiej otwartości musimy zwrócić się ku Temu, który przychodzi, aby z Nim przeżywać naszą teraźniejszość, a we właściwym czasie wraz Nim nasze pragnienia ‎ i marzenia uczynić nową rzeczywistością.

Niech Maryja, Niewiasta czuwająca, nieustannie otwarta na nowość Boga; Ta, która pozwalała się Bogu zaskakiwać, a zarazem była gotowa przyjmować każde Jego Słowo, uczy nas przeżywania obecnego czasu w prawdziwie chrześcijański sposób.

Na czas radosnego oczekiwania z serca Wam błogosławię.

              Biskup Rzeszowski

              + Jan Wątroba

Zdjęcie wydarzenia

Dyżur Róż Różańcowych w czasie listopadowych wypominków.

Różaniec za zmarłych odmawiamy od 17.00.

Dzień listopada Róża lub grupa parafialna prowadząca różaniec
2 Św. Faustyny
3 Św. Agaty
4 Św. Rity
5 Bł. Karoliny
6 Św. Anny
7 Św. Teresy
9 Św. Weroniki
10 Św. Józefa
11 Św. Marty
12 Św. Katarzyny
13 Św. Antoniego
14 Św. Urszuli
16 Św. Barbary
17 Św. Łucji
18 Św. Moniki
18 Św. Franciszka
20 Św. Jana Pawła II
21 Św. O. Pio
23 Św. Rodziny
24 Św. Judy Tadeusza
25 Grupa Modlitewna
26 Margaretki za zmarłych kapłanów
27 Apostolat Złota Róża
28 Grupa Uwielbienia.

Po Mszy Św. zmianka tajemnic różańcowych dla poszczególnych róż.

Zdjęcie wydarzenia

Bolivia- Oruro, 15.10.2020r.

Księże Proboszczu, Księże Wikary i Drodzy Parafianie!

Zbliża się Niedziela Misyjna i czuję ogromną potrzebę podzielenia się wiadomościami dotyczącymi naszego misyjnego życia.

Zanim zacznę chcę serdecznie podziękować za wszelkie wsparcie, te duchowe i te fizyczne, którym nieustannie jest wspierana nasza placówka misyjna. Za każdy gest dobroci, który sprawia, ze nie czujemy się tutaj same, stawiając czoła wszelkim problemom, a jest ich nie mało.

Niestety ciągle nas ściga Koronavirus, który w Boliwii przyniósł ogromne cierpienie, nie tylko z powodu utraty swoich bliskich, ale także z powodu głodu, który zaczyna dotykać coraz większe rzesze ludzi. Ogromna ilość społeczeństwa nie powróciła do pracy, kiedy nie ma pracy, nie ma chleba. Jest to trudne do przyjęcia i szukamy ze wszelkich możliwości by ulżyć tej niedoli. Każdego dnia wydajemy na dzień dzisiejszy około 120 obiadów dla dzieci, które tego potrzebują. A dzieci zgłasza się coraz więcej. Coraz więcej potrzeb, coraz więcej chorych, którzy na tej wysokości później doświadczają konsekwencji związanych z oddychaniem. Dzieci już cały rok, nie uczęszczają do szkoły. Od jakiegoś czasu szkoła jest dostępna dla dzieci przez Internet. Niestety około 50 % dzieci nie posiada dostępu do Internetu. Pojedynczo przychodzą do naszego domu i staramy się pomóc w lekcjach, by te zaległości, nie były duże oraz udostępniamy nasz Internet by mogły choć troszkę być na bieżąco. Z powodu ogromnego kryzysu ekonomicznego, który zaczyna się w Boliwii wiele dzieci musiało rozpocząć pracę, jako pomoc w piekarniach, pomoc w sprzątaniu na rynkach, jako pomoc w sprzedawaniu drobnych produktów jak galaretka itp.

Trudno na chwilę obecną przewidzieć koniec tej sytuacji. Niektórzy Analizatorzy twierdzą , że w Boliwii pandemia będzie trwała minimum dwa lata, ze względu na słabe rozwiniecie gospodarcze kraju, brak pomocy medycznej oraz brak odpowiedniego poziomu higieny, który w walce z Covid 19 jest bardzo istotny. Niestety wciąż tylko w naszym mieście ok 30 %, a to prawie 500 tyś ludności nie posiada wody bieżącej. Trudno jest podjąć walkę jeśli brakuje nam w miarę mocnych podstaw.

Kolejną niesprzyjającą sytuacją jest brak stabilności politycznej. Dokładnie rok temu przeżywaliśmy traumę z powodu walk ulicznych. Blokowania dowozu żywności, dostawy prądu i gazu. Dziś oprócz strachu przed chorobą, nie ma Boliwijczyka, który by nie wspomniał o strachu przed ponownymi starciami na ulicy. I dokładnie w niedzielę misyjną Boliwia kolejny raz stanie do wyborów. Jest to bardzo skomplikowana sprawa, która potrzebuje modlitwy.

Ja cały czas prowadzę gabinet. Oczywiście pomagam Siostrom w centrum przy dzieciach, ale całą kwarantannę przyjmowałam, tych najbardziej potrzebujących. Dodatkowo dochodzi mi opieka związana z ludźmi chorymi na Covid, więc pracy nie brakuje. Do przodu, nie można ich tak zostawić samych. Próbuję szukać leków, rozdaję środki czystości i uczę jak tego wszystkiego używać. Jest dobrze.

Proszę Was Wszystkich o modlitwę szczególną za nas, za mnie. Ci ludzie nas potrzebują, naszego przykładu, pokojowego sposobu rozwiazywania konfliktów, doświadczenia. Ciągle nas proszą o rady, co byśmy zrobili, gdybyśmy głosowali. Przychodzą prosząc o pomoc, o zwykły kawałek chleba, proszą o modlitwę. Zachwycają się przebaczaniem i tym że kiedy coś nam nie wychodzi mówimy przepraszam. Szczególnie to jest moją misją w tym roku, kiedy wszystko jest zamknięte, wciąż funkcjonuje tylko w połowie potrzebują przykładu takiego chrześcijańskiego, prawdziwego życia. Kiedy brat pomaga drugiemu, kiedy go nie przekreśla, kiedy ten się pomyli, kiedy dzieli nie tylko smutki ale i radości. I co jest ciekawe, kiedy już wiesz, okazuje się że wcale nie jest to łatwe, dawać przykład w tak prostych sprawach….dlatego proszę o modlitwę. Potrzebujemy tej modlitwy, by każdego dnia, w zwyczajnych, małych sprawach być przykładem miłości Boga dla drugiego.

U nas już wiosna, by było co jeść ziemniaki posadzone, posiane warzywa i to wspólne czekanie na owoce, które możemy podzielić wśród innych.

Serdecznie pamiętam o Mojej Parafii, wciąż tęskno, nie tak dawno oglądałam transmisje z koncertu Jednego Serca, Jednego Ducha i tam, aż mi serce grało. To było bardzo miłe. Polecam się pamięci, gdyż z dumą mówię, że reprezentuje Diecezję Rzeszowską i pochodzę z Wysokiej Głogowskiej!

Z Modlitwą. Z Bogiem - Misjonarka Katarzyna Cząba

Zobacz galerię
Zdjęcie wydarzenia

W niedzielę odpustową o godz. 17.30 w naszym kościele odbył się koncert ku czci patronki naszej parafii Matki Bożej Różańcowej w wykonaniu zespołu Duszpasterstwa Akademickiego Rotunda z Rzeszowa. Dziękujemy zespołowi za piękne wykonanie 13 pieśni ku czci naszej patronki, a parafianom za uczestnictwo w koncercie.

Zobacz galerię
Zdjęcie wydarzenia

W pierwszą niedzielę października przeżywaliśmy odpust ku czci NMP Różańcowej, patronki naszej parafii. W tym roku uroczystość była połączona z jubileuszem 25-lecia kapłaństwa naszego rodaka o. Sergiusza Józefa Ślęzaka. Dziękujemy naszemu Rodakowi za wygłoszone Słowo Boże w dniu odpustu, gratulujemy jubileuszu i życzymy szczęść Boże na dalsze lata kapłaństwa.

Zobacz galerię
Zdjęcie wydarzenia

W trzecią niedzielę września odbyło się uroczyste włączenie kandydatów na ministrantów do Liturgicznej Służby Ołtarza naszej parafii. Do ministrantury przystąpiło pięciu uczniów szkoły podstawowej. Nowym ministrantom życzymy wytrwałości w służbie Bożej.

Zobacz galerię

Aktualnie: 1

Razem: 1560560

Polecamy strony

KEP Diecezja Rzeszowska Dom diecezjalny TABOR Radio Via Ruch Światło-Życie wiara.pl Stacja 7 Adonai Deon